Her okulun bir popileri, ineği, kötü kızı vardır. Veya evde ve mahallede babasının mütevazı kızıyken okul da baş sürtük olan. Okul böyle sıralanır. Popilerler ardından müzik ile uğraşanlar gelir. Zaten onlarda bir nevi popilerdir. Sonra inekler gelir. Onlar da popilerlerin yanındadır. Sonuçta ellerinde karşı grubun ödevi var.
Ve işte...
Biraz daha arkaya bakarsak beni görebiliriz. Siyaha bürünmüş bir kız. Kulaklığı ve elinden hiç düşürmediği defteri... İşte ben buydum. Müziğim ve sanatım benim her şeyim. Yazmak,çizmek,okumak bunlar benim sözlük anlamım gibi...
Genellikle adım çok duyulmaz. Çünkü sınıfın belki de okulun sessiz kızıyımdır. Tek ama insan gibi bir dostum vardır. Notlarım ne çok düşük ne de yüksektir. Gülümsediğimi sadece dostum görür. Bide platoniğimdir.
Mükemmel şiirler, sağlam bir roman çıkar benim aşkımdan. Ama karşılık çıkar mı? O zor işte...

Ben buyum. Hayatı kalbi gibi siyaha bürünmüş, gözleri nefret ve özlemden başka bir şey görmeyen, genellikle insanların acıdığı bir tip.
Ama şunu unutmamak lazım. Ben diğer kızlar gibi değilim.Canımı yakan olursa ağlamam. Canımı yakan olursa, yakarım!

---

Biography & Autobiography  Drama  Youth novels  Story  Psychology 

---