Arey Sahnesi-Bu Bir Aşk Hikayesi

Kaçıncı kez çaldığımı unutmuştum bu melodiyi.Tek derdim sesimi duyurabilmekti ona.Ama imkansızdı.Sanki dünyadaki tüm sesler arasında bir tek benimkini duymamaya ayarlanmıştı kulakları.Elimdeki cam kırıklıkları da kalbim kadar acıtmıyordu elimi.
Parça bittiğinde baştan başladım.Elimden akan kan piyanonun tuşlarına yeni bir renk katarken,gözyaşlarımında onları silmek istercesine dökülmesi ironikti.Ama bilmediği bir şey vardı gözyaşının.Her ne kadar dökülürse dökülsün,kana bir müdahele yapılmadıkça akacaktı.Temizlemesi bir işe yaramayacaktı.
Bu yolun başında birer tiyatrocu gibi,yaptıklarımız sadece bir oyun gibi davrandık.
"Sahne!"
diye bağırdık var gücümüzle.O perde açılana kadar önümüzdeki oyun gibi gelen gerçeği göremedik.
Şu an.Şu an o gerçekliği sonuna kadar yaşıyordum.Ve buna sadece birkaç nota ve gözyaşım eşlik ediyordu.