YILLAR ÖNCE MARDİN'E ÖĞRETMEN OLARAK ATANMAM ANA TEMASI ETRAFINDA GELİŞEN ACI BİR ANI: BİR ÖĞRENCİMİN ANSIZIN VEFATI.. BENDE, KÖYDE VE İNSANLARDA BIRAKTIĞI İZLER.. İZLENİMLER..

“Varlığını hissettiğim her anda Ey zaman!.. Ne kadar göreceli, ne kadar hızlı ve ne kadar vurdumduymaz olduğunu hatırlatan haykırışlarını duyuyorum… ‘Aldatıcı bir oyundur zaman’ diyenlere artık eskisi kadar kızamıyorum inan.. Seni durdurmak mümkün değil biliyorum. Ancak adına “anı” deni-len, altın tasmalar takarak boynuna, seni ölümsüzleştiriyorum... Dört koca yıl ciğerlerime balkan rüzgarlarını doldurarak geçip gitti. Ve geride binlerce tanıdık, yüzlerce arkadaş, onlarca dost ve bir elin parmakları kadar da kardeş kaldı. Bu şehir beni uyandırdı diye haykırıyorum, bu şehir ayağa kaldırdı, bu şehir pişirdi; bu şehir yandırdı ve bu şehir daldırdı sonsuz maviliklere…”( 21 Haziran 2003)