Hayat şeker portakalı misalidir. Acı her daim yanındadır buna rağmen kalbin hala beyaz perdeyle örtülüdür.

Yarını bilmediğimiz için güzeldir yarınlar bilseydik idareli kullanırdık mutluluklarımızı,kıymet bilirdik gidenler gitmeden önce.Hayatın kuralı topraktan geldik toprağa gideceğiz.Ve bu yüzden hayattaki her şey'i yenmek için bazen yeni başlangıçlar yeni uğraşlar gerekir.Aynı bir çocuğun yürümeyi öğrenmesi gibi düşe kalka... Bazen yalnız kalınca insanın aklına çocukluk anıları gelir, çocukluğunu hatırlar en önemlisi benliğini hatırlar... İnsan olmayı , karşılıksızca sevmeyi, hani misafirlikte yaptığın hatadan dolayı çimdik yemene rağmen , o an gözlerinin dolmasına rağmen ağlayamaman'a , bir anlık öfke gibi , ilk düşüşünden sonra kimseden yardım beklemeden ayağa kalkman gibi. Koca bisikleti minik ellerinle kavrayıp merdivenlerden çıkarman gibi. Gibisi fazla çocuk olmak için yaşamak için.